8 czerwca 2016

Wykonanie instalacji kominowej

Jakie są najczęstsze błędy wykonawcze instalacji kominowej?

W kwestii błędów wykonawczych instalacji kominowych, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z prawem budowlanym (Ustawa z 7.07.1994 r. Prawo Budowlane, Dz. U. 93/04, tekst ze wszystkimi zmianami), a także Dyrektywą Rady Wspólnoty Europejskiej z 21.12.1988 r. w sprawie zbliżenia ustaw i aktów wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących wyrobów budowlanych (89/106/EWG), kominy i instalacje kominowe są wyrobami budowlanymi. W związku z tym, jak wszystkie wyroby budowlane, powinny spełniać wymagania podstawowe, do których zaliczyć należy:

  • bezpieczeństwo konstrukcji,
  • bezpieczeństwo pożarowe,
  • bezpieczeństwo użytkowania,
  • odpowiednie warunki higieniczne i zdrowotne oraz ochrona środowiska,
  • ochronę przed hałasem i drganiami,
  • oszczędność energii i odpowiednią izolacyjność cieplną przegród.

Wady wykonawcze systemów kominowych powstają najczęściej na skutek nieprzestrzegania wymagań podstawowych przez wykonawców. Należy podkreślić, że wykonawcami kominów i systemów kominowych powinni być uprawnieni specjaliści z danej branży budowlanej. Jak wiadomo, kominy wykonywane są z różnych materiałów konstrukcyjnych począwszy od materiałów ceramicznych czy betonu, aż do stali stopowych, i wielu innych. W najprostszy sposób wady wykonawcze można podzielić na:

  • wady konstrukcyjne, w tym: przewężenie przewodów, uskoki, nieciągłość przewodu, wykonanie przewodów kominowych niezgodnie z dokumentacją,
  • brak odpowiedniego zabezpieczenia przeciwpożarowego (brak wymaganej izolacji, stosowanie materiałów łatwopalnych),
  • niewłaściwe wymiary przewodu kominowego, odprowadzającego spaliny z określonego urządzenia grzewczego oraz stosowanie nieodpowiednich materiałów do rodzaju spalin (materiały nieodporne na zawilgocenie lub nieodporne na destruktywne działanie produktów spalania),
  • brak zapewnienia szczelności przewodów kominowych- wymagania norm zharmonizowanych określają, że przewód spalinowy powinien wykazywać szczelność,
  • w kominach służących do odprowadzania spalin z agregatów prądotwórczych lub kogeneracyjnych należy stosować odpowiednie tłumiki i izolacje w celu ograniczenia emisji hałasu i ciśnień akustycznych,
  • niewłaściwie dobrana średnica komina do obciążenia cieplnego urządzenia grzewczego na paliwa stałe, ciekłe lub gazowe,
  • brak zachowania właściwej odległości komina od elementów konstrukcyjnych budynku wykonanych z materiałów palnych (krokwie, belki stropowe itd.) – minimalne wymiary podawane są w oznaczeniu na elementach kominowych.

Na zakończenie warto podać podstawowe wymagania określone w polskich normach. Według tamtejszych zapisów materiały użyte do konstruowania obudowy kominów powinny być:

  • niepalne, posiadać odporność ogniową co najmniej 60 min.,
  • w przypadku przewodów spalinowych ich powierzchnia wewnętrzna powinna być gładka i odporna na destrukcyjne działanie spalin,
  • komin winien posiadać określoną szczelność. Gazoprzepuszczalność dla kominów podciśnieniowych przy nadciśnieniu statycznym 40 Pa wewnątrz komina nie powinna przekroczyć wielkości 2,0 l s-1m-2 , a dla kominów nadciśnieniowych 0,006 l s-1m-2 przy nadciśnieniu 200 Pa,
  • wszystkie materiały powinny być dopuszczone do stosowania w budownictwie w zakresie sanitarnym, a także parametrów ciśnienia, temperatury, wilgotności i odporności ogniowej występujących w warunkach eksploatacji,
  • rozwiązania konstrukcyjne kominów powinny przeciwdziałać zawilgoceniu na ich całej długości,
  • przekrój przewodów dymowych i spalinowych powinien być dostosowany do obciążenia cieplnego pochodzącego od urządzeń grzewczych, na całej długości przewodów nie powinno występować ich zwężenie.

Jak widać, precyzyjna odpowiedź na zadane pytanie może być udzielona w odniesieniu do określonego przypadku konstrukcyjnego budowy komina z określonego materiału i w ściśle określonym obiekcie budowlanym.